Alaska się wyludnia
Alaska to najmłodszy stan USA przyjęty do Unii dopiero 3 stycznia 1959 roku. Jednak już wcześniej szerokie terytoria półwyspu owiane były mitem oazy dla ludzi wolnych, poszukiwaczy przygód, traperów i ludzi lasu. Mimo, że jest to największy amerykański stan, tylko 26 miast przektacza liczbę tysiąca mieszkańców. Największym jest, znajdujące się na południu Alaski, Anchorage którego liczba nieznacznie przekracza 300 tysięcy (300,950 w roku 2013). Kolejne to Fairbanks z liczbą 32,324 (natomiast cały okręg Fairbanks North Star zamieszkuje 100,807) oraz stolica Alaski Juneau znajdująca się na południu przy granicy z kanadyjską Kolumbią Brytyjską i zamieszkała przez 31,275 mieszkańców (stan na 2014 rok).
Praktycznie ludność Alaski stale rosła (rozpatrując przyrost na przestrzeni dekad: 1920, 1930, 1940 itd.) z jednym gwałtownym spadkiem na początku XX wieku, kiedy to skończyła się sławna gorączka złota na Alasce i poszukiwacze masowo zaczęli opuszczać niegościnne, wilgotne i nie oferujące podstawowych wygód tereny alaskanskiego interioru.
Poniższy tekst pochodzi z portalu Alaska Dispatch News autorstwa Jeannette Lee Falsey i opublikowany został 11 maja 2015 roku w dziale ekonomii pod oryginalnym tytułem - Report: Alaska population drops for first time in 26 years.
Ludność Alaski spadła po raz pierwszy od 26 lat
Według State Labor Department (resort pracy) ludność Alaski po raz pierwszy od czasu katastrofalnej recesji w latach 1980-tych spadła w zeszłym roku (2014 r.) o dziesiątki tysięcy osób, a przyczyny są inne niż tylko niskie ceny ropy.
Liczba zgonów powoli ale systematycznie zwiększa się w ciągu ostatnich trzech dekad, a liczba ludności wyżu demograficznego jest w podeszłym wieku. Z drugiej strony liczba porodów pozostaje na tym samym poziomie. Dodatkowo więcej osób opuściło niż przybyło na Alaskę w okresie objętym raportem, czyli od lipca 2013 do lipca 2014 roku.
 Foto: Alaska Dispatch News www.adn.com |
Autor raportu Eddie Hunsinger i demografowie za jedną z przyczyn uznają poprawę gospodarki, zatrudnienia i płac w pozostałej części kraju i z pewnością jest to głównym powodem spadku migracji na Alaskę.
"Ogólnie rzecz biorąc, różnica pomiędzy stopą bezrobocia na Alasce i na południu Stanów, może odegrać ważną rolę w procesie migracji i wydaje się, że reszta gospodarki USA ma się dobrze," mówi Hunsinger.
Choć sam spadek jest bardzo mały, to jednak Hunsinger nazwał go "niezwykłym", ponieważ ludność Alaski od dawna rosła. Ogólnie rzecz biorąc, według najnowszych szacunków Departamentu Pracy Alaski liczba ludności zmniejszyła się o 61 osób. To mniej niż ubiegłoroczne szacunki US Census Bureau, które przewidywało spadek o 527 osób w tym samym okresie.
Ostatni spadek populacji zanotowano między 1987/88, kiedy to USA pogrążone były w recesji. "Obecny natomiast jest znaczący w tym sensie, że nie był notowany od dłuższego czasu," mówi Hunsinger. Ceny ropy stale wahają się i w czasie badań była ona o 40 procent niższa niż jeszcze rok temu, ale nie jest to czynnikiem spadku populacji, dodaje Hunsinger.
"Wszystkie dane zebraliśmy przed spadkiem cen ropy naftowej," Hunsinger powiedział. "Zatem nie możemy ich razem łączyć."
Patrząc na proces migracji od połowy 2013 do połowy 2014 roku, Alaska straciła 7488 ludzi co wynika z danych resortu pracy. Jest too kolejny rok z rzędu, gdzie więcej osób opuściło ten Stan, niż do niego przyjechało.
"Dziesiątki tysięcy ludzi przyjechało na Alaskę," mówi Hunsinger. "Sęk w tym, że teraz coraz więcej osób ją opuszcza."
Alaska ma jeden z najwyższych wskaźników migracji w kraju, w dużej mierze ze względu na aktywność logistyczną wojskowych. Liczba nowo przybyłych stanowi 5 do 7 % populacji w danym roku, mówi Hunsinger. Jednak tendencja do opuszczenia Stanu zawiera się w zbliżonych procentach, powiedział. Natomiast migracja w pozostałych Stanach wynosi od 3 do 5 procent przybywających i opuszczających je mieszkańców.
Od końca 1980 roku liczba urodzeń pozostaje praktycznie niezmienna a ostatni badany rok nie był wyjątkiem z liczbą 11,351 urodzonych dzieci. Natomiast liczba zgonów (3924) przedstawia się na poziomie prawie dwukrotnie wyższym w tym samym okresie.
 Foto: na podstawie U.S. Census Bureau data file from Geography Division (www.census.gov) www.indexmundi.com |
"W najbliższych dziesięcioleciach liczba odchodzących z tego świata będzie odgrywać jeszcze większą rolę w procesie przyszłych zmian populacji na Alasce" twierdzi Hunsinger. "Liczba zgonów stale rośnie, co jest nieuniknioną cechą starzejącego się społeczeństwa."
Jedynie okręg Matanuska-Susitna (leżący w obszarze statystycznym metropolii Anchorage) i Gulf Coast mogły poszczycić się wzrostem populacji, każdy inny region od Anchorage przez Aleuty aż do północnej Alaski zanotował spadek. Natomiast największy spadek populacji nastąpił w okręgu Fairbanks North Star, gdzie przybliżony wynik szacuje się na 1873 osoby. Największy wzrost odnotowano w okręgu Mat-Su i wyniósł 2069 mieszkańców.
Pozostałe tematy, które mogą cię zainteresować
Przedstawiamy raport dotyczący danych statystycznych Inuitów kanadyjskich. Raport został opublikowany przez Inuit Tapiriit Kanatami (ITK) organizację, która zrzesza 55000 Eskimosów żyjących w 53 wspólnotach na całym regionie Inuvialuit czyli Kanadyjskim Terytorium Północno-Zachodnim, Nunavut, Nunavik (Północny Quebec) i Nunatsiavut (Północny Labrador) oraz rozległych regionach Polarnych, nazywanych przez Eskimosów Nunangat. ITK założona została w 1971 roku i reprezentuje oraz wspiera interesy Eskimosów na różnych płaszczyznach - społecznej, kulturowej a także politycznej.
Dzisiejsi Eskimosi Labradorscy wywodzą się z tak zwanej kultury Thule. Na teren Półwyspu przybyli stosunkowo niedawno, bo w drugiej połowie XV w., czyli na krótko przed Europejczykami. W odróżnieniu od pozostałych grup kanadyjskich Eskimosów, Inuici Labradorscy bardzo wcześnie zetknęli się z białymi kolonizatorami. Pierwsze spotkania miały miejsce już koło 1760 roku. Znaczący wpływ na kontakty między Inuitami Labradorskimi a Białymi mieli osiadli w Nowej Fundlandii i Labradorze Bracia morawscy. Dzisiaj teren ten nazywany jest Nunatsiavut a Inuici posiadają szeroką autonomię.
Szerokie spektrum zagadnień związanych z ludami rejonu arktycznego i subarktycznego powoduje, iż obok tematów ściśle powiązanych z autochtonami tych regionów, pojawiać się będą również teksty o nieco innej tematyce. Głośnym echem odbija się obecnie problem globalnego ocieplenia, które bezpośrednio przekłada się nie tylko na jakość ale i styl życia Ludów Północy. Te problemy 'makro', dotyczące Arktyki, jak i wiele cech wspólnych dla wszystkich autochtonów Północy zostały zaszeregowane jako tematy ogólne i można je znaleźć pod poniższym linkiem.
Tematy ogólneZ uwagi na to, iż różne 'kraje arktyczne' prowadzą odmienną politykę wobec tego regionu oraz posiadają w różnym stopniu rozwiniętą infrastrukturę i plany zagospodarowania Północy, poniższy podział został dokonany regionalnie - według mapy.
Ameryka Azja
Nie udało się uniknąć pewnych punktów stycznych między poszczególnym krajami jednak samo życie pokazuje, że polityczne podziały i granice państwowe nie stanowią już takiej bariery jak w czasach zimnej wojny. Natomiast nowe możliwości komunikacji i aktywizacja tubylczych społeczności łączą je jak nigdy dotąd. Zatem ów podział przyjmijmy umownie jako bardziej porządkujący układ portalu, niż stricte odnoszący się do rzeczywistości.
Serwis o Małych Ludach Północy |
Aktualności | Regiony | Artykuły | Projekty | Literatura | Linki | O nas
© Copyright 2008 - 2017 Arktyka.org
Administrator - Kontakt